De oprichting in 2008

15 jaar Make a Memory 

Idealen beginnen vaak klein en lopen soms - in de goede zin des woords - enorm uit de hand. Stichting Make a Memory is daarvan een goed voorbeeld. Ruim 15 jaar geleden troffen Ed en Rian van Schaik, werkzaam in respectievelijk de fotografie en de zorg, op bezoek bij buren foto's van een overleden kind. De foto's waren eerlijk gezegd niet best en de eerste gedachte die daarbij opkwam was: 'Dat moet beter kunnen'. En zo eenvoudig was het. Op 21 februari 2008 richtten Ed en Rian een stichting op om in de regio (midden-brabant) aan te bieden foto's te maken van ernstig zieke, terminale of overleden kinderen. Zo konden zij ouders kwalitatief goede beelden schenken als herinnering aan hun kind. Op 8 oktober van dat jaar ging de stichting 'in bedrijf'. 

Dierbare foto's 
Het echtpaar koos voor de vorm van een stichting omdat zij meteen begrepen dat zoiets belangeloos en kosteloos moet. En met 'Herinnering' als eerste aanleiding voor het maken van de foto's was de naam snel verzonnen: 'Make a Memory'. Fotografen kunnen door het vastleggen van situaties en momenten een herinnering immers concreet en blijvend maken. Maar het effect van die foto's bleek al snel veel groter. Foto's van een verloren kind kunnen troost bieden. Troost die niet alleen in het begin, maar zeker ook in de lange, vaak levenslange periode na het verlies nodig blijft. Bovendien kunnen foto's een hulpmiddel zijn bij het verwerken van het verlies. Deze drie effecten werden de speerpunten van het werk van stichting Make a Memory: Herinnering, Troost en Hulp. 
 

Pionierswerk
Het pionierswerk van de stichting sprak zich rond en al snel bleek er een aanzienlijke behoefte te zijn aan de foto's. Met name in de verloskunde en neonatologie waren er veel kindjes die gefotografeerd konden worden. En vanzelfsprekend was die behoefte nationaal en zagen Ed en Rian zich genoodzaakt het werkterrein van de stichting snel uit te breiden naar heel Nederland, al ging dat niet vanzelf. Zo moesten zij in de eerste jaren enorm veel tijd steken in communicatie, het werven van fotografen, de inzetbaarheid van de vrijwilligers en het opstellen van richtlijnen voor de werkwijze van de stichting. Bovendien waren sommige ziekenhuizen in het begin nog erg terughoudend bij het toelaten van fotografen. Er moest dus flink gelobbyd worden. Rian stopte met werken en ging zich 100% voor de stichting inzetten en in alle regio's van het land werden fotografen gezocht en gevonden. Uiteindelijk bleken de kwaliteit van de foto's en de betrouwbare inzet (waarbij gestreven wordt naar '24/7') van doorslaggevend belang voor het succes van de stichting. Inmiddels werkt Make a Memory met ongeveer 120 professionele fotografen en worden er twee tot drie kinderen per dag gefotografeerd. Niet alleen in ziekenhuizen maar ook bij mensen thuis, en in de leeftijd van '23 weken zwangerschap' tot en met zeventien jaar. Op dit moment ligt de teller van het totale aantal gefotografeerde kinderen over de 12.000. 

Maar met alleen fotografen ben je er natuurlijk niet. Naast de mannen en vrouwen met camera krijgt Make a Memory cruciale hulp van maar liefst 60 vrijwilligers. Die bemensen het telefoonteam, bieden hulp op kantoor en vormen het bestuur. 

 
Kosteloos
Als gezegd werken alle vrijwilligers en fotografen kosteloos. Make a Memory wil dat de kosten van de foto's geen financiële drempel vormen. Wij vinden dat alle ouders die hun kind verliezen recht hebben op een blijvende herinnering. Daarom bieden wij al vijftien jaar de foto's kosteloos aan. Dit principe van laagdrempeligheid staat hoog in het vaandel van Make a Memory, net zoals dat van de privacy. Het maken van foto's vindt immers plaats op een zeer verdrietig, intiem en kwetsbaar moment in het leven van de ouders. Zij staan de fotograaf, die met de beste bedoelingen komt maar toch een vreemde is, toe de beelden te maken die ze later goed kunnen gebruiken. De ouders hebben de garantie dat er vertrouwelijk met hun gegevens en de beelden van hun kind wordt omgegaan en zijn de enige rechthebbenden van de foto's. Foto's op de website of in media uitingen zijn geplaatst met toestemming van de ouders in kwestie. Foto's gemaakt door Make a Memory worden in principe nooit gepubliceerd. Sommige ouders kiezen ervoor de foto's van hun kind en henzelf beschikbaar te stellen om het werk van Make a Memory inzichtelijker te maken of delen hun eigen verhaal binnen het Trots en Troost Team. 

Door natuurlijk verloop moeten er voortdurend nieuwe fotografen en vrijwilligers geworven worden. Het is een van de aspecten die een voortdurende druk opleveren voor de stichting. Mede door de hoge eigen die aan de fotografen worden gesteld is werving niet altijd gemakkelijk. Dat geldt ook voor het vinden van donateurs en sponsoren, door de jaarlijkse evenementen, Club van 100 en gelukkig ook de vele particuliere donaties kan Make a Memory haar werk blijven doen. Niet onbelangrijk is daarbij op te merken dat de stichting een transparante boekhouding hanteert: alle cijfers en het jaarverslag van de stichting zijn in te zien op de website. 

Opgeteld staan de kwaliteit van de foto's, het waarborgen van de privacy bij de afwikkeling en de organisatorische opzet voor een hoge mate van professionaliteit. En dat is noodzakelijk want stichting Make a Memory bevindt zich immers in een situatie die je 'beyond the point of no return' zou kunnen noemen. Door de talloze positieve reacties van ouders en zorgprofessionals door de inmiddels vijftien jaren heen is duidelijk hoe enorm de foto's gewaardeerd worden en hoe nuttig ze zijn. De behoefte aan het werk van Make a Memory zal niet afnemen, in tegendeel. Verzoeken van ouders en ziekenhuisafdelingen (waar de rol van Make a Memory in veel gevallen volwaardig is opgenomen in zorgprotocollen) blijven binnenstromen. 

Voor Ed en Rian lijken de vijftien jaar omgevlógen en op dit moment van contemplatie is het bijzonder te beseffen dat de stichting er nog altijd is en nog altijd volgens haar eigen hoge normen, waarden en idealen kan functioneren. Samen met het bestuur, alle vrijwilligers en fotografen doet de stichting er dan ook alles aan om tot in de lengte van dagen haar werk voort te zetten.