15 jaar Make a Memory
In oktober bestaat Make a Memory 15 jaar. In al die jaren heeft Make a Memory meer dan 12.000 ouders voorzien van een blijvende herinnering. Om ons 15-jarig bestaan kracht bij te zetten zijn wij op zoek gegaan naar ouders die hun verhaal willen vertellen. Op deze pagina delen we een aantal verhalen met jullie.
Micha David,
' Het is zo waardevol om nog wat laatste foto's te hebben, ons zoontje vasthoudend, nog één keer voorlezen, nog één keer geknuffeld worden door grote zus en nog een laatste gezinsfoto.' Lees meer...
Aiden,
' Ons meest dierbare bezit. Het ontastbare tastbaar gemaakt. Met behulp van de foto's konden we werken aan de verwerking van het onbewust verdriet van onze dochter. Uitleg geven waarom onze baby niet eet, slaapt of poept.' Lees meer...
Oscar,
'Onze Oscar, 11 jaar, stond op 1 september 2013 te kijken bij de Rally van Amsterdam toen er een rally auto het publiek in reed. Hij is naar het VUmc in Amsterdam gebracht. Vrijdag 13 september hadden wij het moeilijkste gesprek ooit met de behandelende artsen en hebben wij te horen gekregen dat er niets meer was voor onze Oscar.' Lees meer...
Mels,
'Later kwamen onze andere kinderen hun broertje bekijken en ook daarvan heeft zij foto's gemaakt. Het was ongelofelijk confronterend toen wij de foto's thuis ontvingen. Het besef dat de foto's eigenlijk het enige is wat je hebt, is niet te omschrijven verdrietig. Maar het zegt tegelijkertijd ook, hoe ongelofelijk belangrijk dit is.' Lees meer...
Lotte,
'Het inleiden gaat nog niet zo soepel als gehoopt en pas de volgende avond, 6 juli 2012 om 17:30, wordt Lotte geboren. Ze is prachtig en ze lijkt op haar grote zus. Ze is in haar gezichtje weinig getekend door de dood. Ze ziet wit-blauw, waar andere kindjes rozig zijn. En hier en daar laat de huid los en zijn er ontvelde plekken en ik bedenk me dat het maar goed is dat ze geen pijn meer voelt. Samen met de verpleegkundige kleed ik haar aan. Wat is ze een slap lappenpopje, en er komt wat bloed uit haar neusje en dat druipt op haar hagelwitte pakje.' Lees meer..
Jason,
'Ongeveer een week later was het zo ver. We kwamen thuis van de crematie. Definitief afscheid hebben we moeten nemen van ons mannetje, nu gaan we hem “nooit” meer zien. Maar de kraamhulp komt al snel met de post. De foto’s van Make a Memory. Wat speciaal dat we deze net vandaag toegestuurd krijgen zeg. De dag dat we denken hem “nooit” meer te gaan zien.' Lees meer..
Thijs,
'In het ziekenhuis was een verpleegkundige die ons wees op Make a Memory. Ik heb werkelijk geen moment getwijfeld, ik wilde heel graag nog foto’s van hem en van ons vieren. De fotograaf was snel bij ons, ik weet niet meer hoe ze eruitzag, volgens mij was het een jonge vrouw. Haar aanwezigheid is nooit storend geweest. Ik vind dat heel bijzonder, we merkten niet eens dat ze er was, maar wat ben ik blij dat we het hebben laten doen. Ik ben dolgelukkig met de foto’s, ze zijn prachtig. Het liefst zou ik iedereen de foto’s laten zien.' Lees meer..
Hebben wij jullie een blijvende herinnering gegeven en willen jullie de betekenis van de foto's met ons delen?